به همين ترتيب با اين جملات و كلمات، امام سجاد اين ماه مبارك را بدرود مي‌گويد و از

ليلةالقدر و از دعا و از قرآن و از مغفرت در اين ماه به گرمي و مشتاقانه حرف مي‌زند و بعد از

خداي متعال درخواست مي‌كند كه: خدايا آنچه را كه در اين ماه به ما رسيده، براي ما نگه دار؛ و

آنچه را كه ما از اين ماه به‌دست نياورديم، اين محروميت ما را به‌عنوان يك نقص، به‌عنوان يك

ضعف، مورد ترحم خودت قرار بده و براي ما جبران كن. و بعد امام سجاد آرزو مي‌كند كه يك‌بار

ديگر اين ماه برگردد. اين يك نمونه از دعاهاي اين ماه شريف بود كه در پايان اين ماه از زبان

سيدالساجدين و معلم دعا و ذكر و ياد، مقداري از آن را معنا كرديم. من اعتقادم اين است كه

اين دعاها با ترجمه‌هاي خوبي بايد ترجمه بشود. كساني كه قادر بر ترجمه خوب اين دعاها

هستند، منهاي تفصيل و تشريح و تفسير و توضيح، خودِ دعا را با يك زبان گويا و روشن و شيوا

كه تا حدي متناسب با بيانات خود امام سجاد باشد، ترجمه كنند و در اختيار فارسي‌زبان‌هايي

كه عربي نمي‌دانند، بگذارند تا اين‌ها در اين دعاها تدبر كنند و ببينيد كه چگونه مي‌شود با خدا

حرف زد... از دست ندهيد! اين مايه تقوايي را كه در اين ماه براي شما به‌دست آمد، قدر بدانيد؛

اين را حفظ كنيد؛ اين از دست مي‌رود. شما با حضورتان در مجامع بندگي خدا مثل مساجد،

نمازها، پاي صحبت‌ها -بحمداللَّه جوّ غالب جامعه ما جوّ توجه و تذكر است؛ قرآن، دعا و مناجات

است- و تنفس در اين فضاي معنوي يقيناً مايه‌اي از تقوا را براي خودتان در اين ماه تحصيل

كرده‌ايد. روزه كمك بسيار بزرگي بوده؛ اين روزه بسيار چيز قيمتي و ارزشمندي است. لازم

نيست خودِ انسان مثل اين‌كه وزنش را مي‌رود امتحان مي‌كند كه چقدر كم يا زياد شده، بتواند

درست بفهمد كه چقدر آن معنويت و صفا برايش پيدا شده -البته اگر انسان به اعمال و رفتار با

آن قلب خاضع و متذكر خودش توجه كند، آثار اين عبادات را مي‌بيند و حس مي‌كند- اما آن‌طور

هم نيست كه خيلي محسوس باشد، لكن بدانيد يك مقدار صفا، معنويت، لطف در شما پيدا

شده؛ اين را نگهش داريد. نگه داشتن آن در درجه اول به اين است كه تا آن‌جايي كه مي‌توانيد

سعي كنيد گناه نكنيد. غفلت از گناه يكي از مشكلات ما اين است كه گناه‌هاي خودمان را

نمي‌شناسيم. آن كسي كه مثلاً به غيبت كردن عادت كرده، توجه ندارد كه يك گناهي را به‌طور

مرتب انجام مي‌دهد؛ آن كسي كه به دروغ‌گويي عادت كرده، با اين گناه انس گرفته و توجه

ندارد؛ آن كسي كه عادت كرده به ايذاء مردم و با زبان و با عمل و با رفتار و با كردار خودش

افرادي را كه دم چَك او هستند اذيت مي‌كند، توجه ندارد به اين گناه و به آن عادت كرده؛ آن

كسي كه به شهوات گوناگون جنسي، از طريق چشم و از طرق گوناگون ديگر عادت كرده، توجه

ندارد كه دچار چنين بليه و گناهي است؛ آن كسي كه عادت كرده به حيف و ميل بيت‌المال يا

اموال مردم، توجه ندارد كه چه گناه بزرگي مرتكب مي‌شود؛ نه اين‌كه نمي‌داند؛ يعني غفلت در

انسان يك انس به‌وجود مي‌آورد و انسان انس مي‌گيرد. اول متوجه نيست كه گناه كرده و دارد

گناه مي‌كند؛ وقتي هم متوجه بشود، گناه خودش به نظرش كوچك مي‌آيد. وقتي انسان با

گناهي انس گرفت، آن گناه به چشم انسان كوچك مي‌آيد و اين خودش يك گناه است؛ يعني

آن گناهي كه از كبائر محسوب مي‌شود، اين است كه انسان تخلف و معصيت خودش از امر

الهي را كوچك بداند و بگويد اين گناه كه من انجام مي‌دهم، چيزي نيست؛ خودِ اين يك گناه

است. گناه اختصاصي! ما اگر بخواهيم گناه نكنيم، اول بايد گناه خودمان را بشناسيم؛ و اين

به‌وسيله خود ما ممكن است، ديگران گناه ما را نمي‌دانند. خود ما بايد در كار خودمان دقت

كنيم؛ در رفتار شبانه‌روزي‌مان دقت كنيم. هر كسي يك گناهي دارد؛ ممكن است بنده يك

گناهي بكنم كه از دست شما اصلاً برنيايد؛ شما يك گناه بكنيد كه آن برادر ديگرتان به آن گناه

راهي نداشته باشد. غير از گناه‌هاي مشترك كه همه انسان‌ها در آن گناه‌ها به‌خاطر

وسوسه‌هاي نفساني غالباً شريكند -كم و زيادش متفاوت است- بعضي گناه‌ها اختصاصي

است. گاهي يك انسان كم‌كاري‌اش يك گناه است، يك انسان ديگر نه؛ مثلاً فرض كنيد يك نفر

براي خودش كار مي‌كند؛ تجارت مي‌كند؛ كارگري مي‌كند؛ اين شخص اگر چنانچه كم‌كاري كرد،

حالا ممكن است در وضع نياز جامعه آن هم يك گناه باشد، اما بالاخره يك گناه كوچك و محدود

است؛ اما يك نفر يك كار حساس را براي جامعه انجام مي‌دهد كه كم‌كاري او ضربات

جبران‌ناپذيري مي‌زند؛ اين يك گناه بزرگ است. يك نفر با مسائل مالي كلان سر و كار دارد كه

بي‌توجهي او به مسائل مالي يك گناه است؛ در حالي كه ديگري كه با آن مسائل با آن عظمت

و با آن ابعاد سر و كار ندارد، بي‌توجهي او به مسائل مالي به اين بزرگي نيست؛ يك نفر رفتار و

روش و اخلاق و كردارش، درس و الگو براي جامعه است؛ مثل ما عمامه‌اي‌ها كه رفتارمان از

نظر مردم به‌صورت يك ملاك و معيار شناخته مي‌شود يا برادراني كه لباس‌هاي مقدس انقلابي را

به تن دارند -غالب اين يونيفرم‌هايي كه در جامعه ماست، لباس‌هاي مقدس انقلابي است؛

مخصوصاً آن‌هايي كه از انقلاب جوشيده مثل برادران پاسدارِ سپاه. البته بقيه يونيفرم‌پوش‌ها هم

همين‌طورند. نيروهاي ارتش و انتظاميِ امروز كه نظام، نظام اسلامي است، اين‌ها هم

لباسشان لباس مقدسي است- بايستي به كارهايشان بيشتر توجه كنند و بيشتر اهميت

دهند؛ چرا؟ چون از نظر ديگران الگو هستند. مسؤولان مملكتي در هر سطحي، از ديگران

وظيفه بيشتري دارند. شما برادران يا خواهراني كه در بخش‌هاي گوناگون دستگاه‌هاي دولتي

كار مي‌كنيد يا خواهراني كه همسر مسؤولان و موظفان و مأموران عالي‌رتبه نظام جمهوري

اسلامي هستند، وظيفه‌شان سنگين‌تر است؛ چون شما گناهان اختصاصي‌اي داريد كه اگر

ديگري آن‌ها را مرتكب شود، آن‌قدر اهميت ندارد كه شماها انجام دهيد. پس ببينيد مهم اين

است كه ما گناهمان را بشناسيم؛ گاهي گناه خودمان را نمي‌شناسيم. البته «المؤمن مرآت

المؤمن»؛ يك برادر مي‌تواند گناه‌هاي يك برادر ديگر را اگر ديد، به او بگويد؛ منتها نه به‌صورت

آبروريزي و ايذاء، بلكه به شكل لطيفي به او بفهماند و او را متوجه و متذكر بكند و اين هم

خيلي خوب است كه بتواند خودش را اصلاح كند. خلاصه حفظ مايه تقوا و آن صفا و معنويت در

درجه اول به ترك گناه است. كوشش كنيم گناه را ترك كنيم و از خودمان مواظبت كنيم كه گناه

نكنيم. نياز نظام امروز جامعه و نظام ما به انسان‌هاي پاك، نيرومند و بااستقامتي كه دل‌هايشان

از معرفت الهي استوار و سيراب شده و گناه در روحيه آن‌ها تزلزل و رخنه‌اي ايجاد نكرده، نياز

دارد. همان‌طور كه مي‌دانيد دنياي كفر و استكبار، ما را كه يك جامعه اسلامي و انقلابي

هستيم، تهديد مي‌كند. اين تهديد خشك و خالي هم نيست و اگر دستش برسد و اگر بتواند و

برايش مقرون به صرفه باشد، تهديدش را عملي هم مي‌كند؛ منتها حُسن كار اين است كه

تضادهاي جهاني و مشكلات بزرگ و مسائلي كه امروز ابرقدرت‌ها دارند، اين ميدان و اين امكان

را به آن‌ها نمي‌دهد كه بخواهند تهديدشان را عملي كنند؛ خودشان مشكلاتي چندين برابر

بزرگتر دارند. ولي خب اگر بتوانند ضربه را وارد مي‌كنند. در چنين ميداني كه ما بايد هوشيار و

قوي باشيم، نيازمند انسان‌هاي مؤمن، هوشيار، آگاه، خالص و صميمي هستيم. و اگر بتوانيم،

يك نسل خودمان -همين نسل موجود- را با اخلاق و تربيت اسلامي آميخته كنيم، يقيناً حركت

آينده نسل‌هاي ما بر اين روال و به اين سمت خواهد بود و ديگران هم از ما ياد خواهند گرفت.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: